حرف ها  آ.انجوی نژاد تو ذهنم مرور میشه:

تو روایت داریم(یادم نمیاد از کی بود) که بپرهیزید از گناه که  گناه مانند شراب مستی میاره و بلکه بدتر از اون...

وقتی گناه می کنی مست میشی و کر و کور و این یعنی دیگه نمی تونی درست انتخاب کنی

علاوه بر اینکه ذهنت تو رو به طرف گناه میکشه،انتخاب های روزمرّت هم اشتباه میشه

و گاهی حتی تو انتخاب رشته ات،همسرت و..اشتباه میکنی(با خودم خدا رو شکر می کنم که حداقل تو این آخری اشتباه نکردم!)

و اونوقته که مسیر زندگیت اشتباه میشه...

.

.

تصمیم میگیرم با مشاور دانشگاه مشورت کنم...بعد یک ساعت صحبت متوالی بهم میگه:تو انتظارت خیلی از خودت بالاست!!!تو هم مثل بقیه ی آدما حق اشتباه کردن داری و طبیعیه که اشتباه کنی!

میگم:همه ی آدما که اشتباه نمی کنن!این همه عارف!

میگه:مگه تو عارفی؟!

میگم:مگه نمی تونم بشم؟!؟!

و در آخر نتیجه می گیرم که بحثمون فایده ای نداره و وانمود می کنم که حرفاشو قبول کردم.

اونم خوشحال از اینکه کمکم کرده!!!ادامه میده:

ببین،همیشه اول خودت مهمی،اول به فکر خودت باش،اول خودتو در نظر بگیر،خودت،خودت،خودت........

و باز هم همون حرفای کلیشه ای کتابای روانشناسی!

تو این همه خودت،خدا کجای حرف این روانشناساس؟!(خداروشکر میکنم که روانشناسی بالینی قبول نشدم!)

...همه ی آدما اشتباه میکنن؟!

....و هر کس 40 شبانه روز خود را برای خدا خالص نماید خداوند چشمه های حکمت را از قلبش بر زبانش جاری می سازد....

کسی که چشمه های حکمت از قلبش می جوشه هم می تونه اشتباه کنه؟

کسی که اخلاص داره هم می تونه اشتباه کنه؟

کاش 1 هفته از این 40 روز رو می تونستم فقط برای خدا باشم،نه،فقط 1 روز!شایدم فقط 1 ساعت!شایدم فقط 5 دقیقه ی نمازمو....